Rijervaring op andere motor dan een Deauville

[Cor]

Duidelijk verhaal en zeer helder.
Benieuwd om een keer in het echt te zien.
En om te achtervolgen
Geniet er maar van.

[Marcel]

Mooi verhaal...... We zijn benieuwd naar je reisverslagen. En veel plezier ermee.

[Stephan]

Moto Guzzi Stelvio 1200 8V (2014)

Op 2 november 2023 had ik een rijervaringsverslag gemaakt over de BMW R1200RT (klikkerdeklik). De zit van de BMW was zeker een ergonomische verbetering ten opzichte van de ST1300 Pan European. Het stuur was beter voor mij geschikt. Vooral op de provinciale wegen binnendoor. Echter lange rechte stukken, zoals snelweg, waren nog steeds moordend voor mijn rug en dan vooral met name voor mijn schouderbladen. Hier kwam ik pijnlijk achter na een korte vakantie in Duitsland.
Dit besloot ons om dan maar alwéér op zoek te gaan naar een vervanger. Daarbij kwam deze keer de Moto Guzzi Stelvio 8v in beeld. Na ons goed ingelezen te hebben en wat meer research te hebben gedaan naar deze Italiaan, vroegen we vorige week een proefrit aan op een zwart exemplaar uit 2014 bij TLM in Nijmegen.
We worden ’s morgens hartelijk ontvangen door de eigenaar van deze motordealer in het merk Moto Guzzi en Triumph en onder een kopje koffie praten we hem bij over onze zoektocht naar een andere motor. Aansluitend vertelt hij ons over de rijke historie van zijn motorzaak in het Nijmeegse.

Vervolgens nemen we een kijkje bij de reeds klaarstaande Stelvio buiten voor de zaak. Alle knoppen en opties worden uitgebreid uitgelegd. Esthetisch gezien is het ook een motor die ons wel aanspreekt. Een stoere en modern ogende fiets met een redelijk vlak zadel, zodat we beiden ongeveer even hoog zitten. Dit exemplaar van de Stelvio is niet, in tegenstelling tot de meeste andere adventure motoren, voorzien van de bekende en tegenwoordig populaire vierkante aluminium koffers. Vooral Claudia vind deze afschuwelijk. Maar dit exemplaar is gelukkig voorzien van beschaafde tourkoffers in de kleur van de motor. De tankinhoud was bij de vroege modellen van de Stelvio’s slechts 18 liter. De latere gemodificeerde modellen, zoals deze, hebben een inhoud van maar liefst 32 liter. Met een gemiddeld verbruik van 1 op 17,5, zouden we theoretisch gezien een kleine 560 kilometers ver moeten kunnen komen. De praktijk zal het binnenkort uitwijzen.

Bij een stralend zonnetje klimmen we op de Stelvio. De zithoogte is 83 centimeters, niettemin kom ik makkelijk met mijn voeten aan de grond. Meteen valt me het brede stuur op, welke ruim 10cm breder is dan die van de R1200RT. Dit schept vertrouwen voor mijn rug. Met een druk op de startknop slaat de motor direct aan. Het blok klinkt, net als de BMW, wat rauw en primitief. Bij het wegrijden merk ik dat het aangrijppunt van de koppeling wat hoger ligt dan dat ik gewend ben. Maar verder rijdt de motor erg makkelijk en licht. Het is dus opstappen en vlot wegrijden.
De luchtgekoelde 90° V-twin maakt tijdens het rijden een mooi ruig en vol geluid. Er komen rake klappen uit het blok en bij het terugdraaien van het gas maakt de uitlaat een stoer ploffend geluid. Toch ligt er een originele fabrieksuitlaat onder. Dit nodigt niettemin al snel uit tot wat sportiever en vlotter rijden. Wie heeft er onderweg nog Spotify nodig als je ook dit muzikale geluid mag beluisteren. Het fraai gevormd windschermpje biedt helaas onvoldoende bescherming tegen de rijwind. Hierdoor buldert het geluid door je helm. Vooral op de snelweg. Dat is toch echt wel een verbeterpuntje. Ook mijn duo zit daardoor meer in de wind. Een opzetruitje geeft meteen een oplossing weten we nu uit ervaring.
Ondanks het gewicht van 280kg, rijdt de Guzzi boven verwachting lichter dan de BMW (259kg). Hij is makkelijk en vloeiend de bochten in te gooien. Ook daarbij daagt de Guzzi je uit tot sportiever rijden.

Technisch gezien doet de Stelvio me eigenlijk denken aan een GS van BMW: vier kleppen per cilinder, een lucht/olie gekoeld blok welke een dragend onderdeel is van de constructie, een droge plaatkoppeling, de enkelzijdige achterwielophanging (BMW heeft dan paralever) en de cardanaandrijving. Een equivalent voor de telelever voorvork van BMW is er niet, maar in plaats daarvan heeft de Stelvio een Marzocchi Upside Down-voorvork.

Indien je het met deze zware motor aan zou durven om ermee offroad te gaan, zijn de onderpoten van de voorvork beschermd door kunststof kappen. Ook kwetsbare delen, die door takken of steenslag kunnen beschadigen zoals het voorspatbord en de voorkant van de kuip, zijn van antracietkleurige slijtvaste plasticdelen voorzien. Het horizontaal gedeelde carter is beschermd door een carterplaat en het ABS-systeem is voor terreingebruik uitschakelbaar. Niet dat we die ambities hebben, maar het is maar dat je het weet. Alhoewel we nu een gravelweg door Zweden toch zeker niet zouden schuwen met deze Moto Guzzi. Hmmm… wellicht een ideetje voor 2025?

Bij terugkomst van de proefrit besluiten we tot de aankoop van deze motor en ondanks dat we onze motoren nog nooit een naam hebben gegeven besluiten we dat deze “The Gooz” gaat heten.

[Marcel]

Hopelijk gaat het met deze dan wel eiteindelijk lukken.
Zo niet, dan kun je altijd nog een Triumph Trophy kopen.

[Stephan]

De Trophy heeft helaas ook een te smal stuur.