Ik zit weer thuis op de bank na een eneverende dag.
Kort samengevat was deze WAANZINNIG BIZAR.
Dat behoeft enige uitleg die ik derhalve graag geef.
De dag begon al vroeg om 06:30 uur.
Naar buiten kijkend zag ik lichte bewolking, de weersvoorspellingen waren echter prima.
Om 07:00 uur vertrokken richting Lelystad. Bij tankstation de Lepelaar even gestopt. Annemarie en Elias waren er al, nu nog wachten op Koen. Die had echter op z'n zumo ingesteld "Alle verzamelpunten vermijden" dus die was inmiddels al bij bij het einddoel. Onderweg sloten Henk, Ronald en Ben ook aan dus we waren compleet.
Na aankomst bij het cirquit scheiden echter onze wegen. Ik ben VRO Plus gaan doen (het oude VRO2) de rest gewoon VRO.
De dag begon met een simpele slalom om even wat oude kennis van VRO1 op te halen. Daarna was de waterbak gelijk aan de beurt. Aan komen rijden met 90 Km/uur , remmen, rem loslaten en dan uitwijken.
Wat hebben we nog meer gedaan. Onderstaand een overzicht van oefeningen met hoge en lage snelheid.
1) Remmen in de bocht met de voorrem. Schijnt dus wel te kunnen, de truck is dat je het op de juiste manier moet doen.
2) Accelereren in de bocht, dus niet alleen aan het einde, maar gedurende de hele bocht. Zeer apart. Je moet dus gasgeven en dus steeds schuiner gaan hangen. Uiteraard wel alles gedoseerd.
3) Slalom stoepje op-stoepje af. Stapvoets snelheid, Niet echt moeilijk, meer een kwestie van evenwicht en goed voor je blijven kijken. Dus NIET naar de pilonen kijken.
4) De kamelenbult. Langzaam er tegenop en weer langzaam ervan af. Truck is dat je voldoende toeren houdt, speelt met de koppeling voor de snelheid en waar nodig de achterrem gebruikt om bij te remmen.
5) Dan de hoge bult, ook weer met voldoende toeren er tegenop, en aan de andere zijde er vanaf door gebruik te maken van de voorrem. Niet naar je wiel kijken, maar voor je uit.
6) Noodstop met 120 km/uur. Jammer alleen dat de aanloop wat kort was dus 120 heb ik niet gehaald, of ik had meer gas moeten geven. Het geeft geen problemen, maar probeer maar eens met alles wat je hebt te remmen. Ik ben er niet zeker van of de ABS wel ingegrepen heeft.
7) Uitwijk met 90 km/uur zonder te remmen. Door een korte en stevige duw tegen je stuur wijk je uit. Door zo'n zelfde duw aan de andere kant van je stuur kom je weer terug op koers. Het valt niet mee. De motor heeft nl. de neiging op rechtop te blijven vanwege de snelheid en is dus niet makkelijk van z'n lijn te brengen. Daar is de TSJAK tegen het stuur voor nodig.
Rijden met negatieve kanting. M a.w. parallel aan een schuin vlak, waarbij ook nog eens op slalom gereden moest worden. Alles met lage snelheid. Niet bijzonder moeilijk. Nog even de hellingproef gedaan waarbij gelijk naar links weggedraaid moest worden.
9) Bermvlucht. Met hoge snelheid (90 km) de berm met gras in rijden. Gewoon op je stepjes gaan staan en verder overal vanaf blijven. GEEN gas geven, NIET remmen, NIET de koppeling intrekken. De motor remt af op de motor en na verloop van tijd kan het asfalt weer opgezocht worden.
(Waarschijnlijk hebben we nog wel meer gedaan maar dat kan ik me niet meer herinneren.
Dan het klapstuk van de dag: Het met hoge snelheid rondjes rijden achter de instructeur aan. Waar je normaal 80 gaat en je jezelf al een hele bink vind, ga je nu 100 en MOET je de motor verder kantelen dan je ooit gedaan hebt anders vlieg je van de baan af. Waanzinnig en bizar !!! (Zie start van dit stukkie).
Aangezien die malloot voorop (de instructeur) het ook doet, moet jij het ook gewoon kunnen en doen, er is geen andere optie.
Na een paar rondjes krijg je in de gaten hoe de bochten liggen en krijg je vanzelf de smaak te pakken. Héél verslavend.
Het is werkelijk onverstelbaar dat zo'n stukkie rubber van een band je op de weg houdt. Ongelooflijk, ik kan er nog niet over uit.
De les van deze dag voor mij:
Wanneer ik op een normale manier omga met mijn Deauville en slechts iets enthousiaster rijdt dan de gemiddelde Deauviller of motorrijder, dan hoef ik nergens bang voor te zijn op de openbare weg.
Ik heb het al eerder geschreven in mijn verslag van VRO1: De machine kan véél meer dan jij aankan.
Nu is het een kwestie van trainen om bepaalde vaardigheden bij te houden. Ongelukken gebeuren vaak als gevolg van een schrikreactie en het niet tijdig of juist uitvoeren van de juiste handelingen. Mentale training is dan ook zeer belangrijk, zeker voor iemand die dagelijks op de weg zit met z'n motor.
Ik vond het een fantastische ervaring. Waarschijnlijk ga ik de opleiding over 2 of 3 jaar nog een keer doen.
Na afloop heeft iedereen een certificaat ontvangen hetgeen wellicht kortng op kan leveren bij de verzekering.
Gezamelijk met enkele gegeten, géén kipsate dit keer, wel ijs met aardbeiden en slagroom toe.
Daarna weer richting huis waar ik tevreden op de bank dit stukkie type.
Een mooie afsluiting van een zéér geslaagde dag.
Vriendelijke groet.
Marcel.
antwoorde: "Hoezo trainen, ik rij toch voor mijn plezier"! Maar ik geloof niet dat hij het helemaal snapte...... Degene die nu de VRO's gevolgd hebben weten nu beter. Het leuke is, dan indien je dit een beetje bijhoud, je zelf merkt dat je de volgende keer niet op trede " 0 " van de rijvaardigheidsladder begint, maar op trede 2. Want je pikt de volgende keer het geleerde beter op en gaat het beter uitvoeren...........en ja dat is "training". 
Ideetje voor de volgende keer misschien?