kenteken
Geplaatst: 25 okt 2011, 19:12
dit kwam ik vandaag tegen (met bronvermelding)
Ik vond het wel een aardig stukje tekst.
Nederland is een eigenwijs land. Helaas pakt dat niet altijd goed uit. En wat mij betreft komt dat het meest pregnant tot uiting in de keuze, destijds, voor gele nummerplaten. Geel! Uit alle kleuren die je kunt kiezen.
Zwarte typo op een witte achtergrond? Ben je gek! Dat hebben de Duitsers, Letten, Noren, Oostenrijkers, Zwitsers, Zweden en nog een stuk of vijftien andere Europese landen al.
Nee, zwart op geel! Met als gevolg dat zelfs een spiksplinternieuwe Porsche Panamera er uitziet als een opgekalefaterde Zastava uit 1971.
Ergens, ooit, heeft iemand in een muf overheidskantoor besloten dat dit de kleuren zijn waarmee Nederlanders Europa in moeten. Wat zijn overwegingen zijn geweest, daar kunnen we alleen maar naar gissen. En als u mij toestaat, wil ik dat nu gaan doen.
Zijn naam is Henk. Ik gok Henk van der Veen. Of Van Woerkom.
Henk was een ambtenaar van CDA-huize en hield van kippen. En die kippen legden, geheel volgens de verwachting, geregeld eieren. Als Henk 's avonds terugkeerde naar zijn gerestaureerde boerderij in de polder, en even bij de kippen ging kijken, liet hij alle vragen en problemen van de afgelopen dag de revue passeren. De druk van 'zijn' directeur-generaal op het departement, de beleidsnota's, de mobiliteitsvraagstukken, ach, al die zware, taaie meuk die als een loodschort over zijn schouders hing. Een nieuwe kentekenplaat! Waar vielen ze hem eigenlijk mee lastig? Moest hij nou opeens gaan bepalen wat de kleurencombinatie moest worden? Had hij daar verstand van dan?
Het beste zou zijn om het vertrouwde blauw-wit te vervangen door de 'proven successful' kleuren van onze buurlanden, maar dat was zeker weer niet goed genoeg!
Henk keek nog eens naar zijn kippen. En naar de eieren, waarvan hij er morgen hopelijk één perfect gekookt op zijn ontbijttafel zou krijgen. Maar dat is het, dacht Henk opeens, een ei! Het... ei... van... nou, van Henk van der Veen. Of Van Woerkom.
Weet je wat ik doe als ik morgen op kantoor kom? Ik zeg gewoon: 'Een gele plaat met witte letters en cijfers. Kijken hoe ze reageren.'
De volgende dag was Henk al vroeg van de partij. Terwijl zijn collega's binnendruppelden, maakte Henk de overheadprojector gebruiksklaar.
'Zit iedereen?', zei Henk. 'Luister, ik presenteer u vandaag de nieuwe kleuren voor de kentekenplaten die vanaf medio volgend jaar op elke nieuwe, Nederlandse auto te zien zullen zijn.' Het licht van de overhead ging aan. Zijn collega's stonden oog in oog met een eigele plaat waarop eiwitte typo te zien was. Het is dat Henk erachteraan zei: 'Shoot!', anders was het zo gebleven. Maar gelukkig zei zijn directeur generaal: 'Geel en wit Henk? Je bent en blijft een kippenboer.'
E.J. van Rossen is even niet op kantoor en schaamt zich rot op de snelweg. PS: een Daihatsu Cuore met Duitse kentekenplaat. Wat een auto!
Bron: FD E.J. van Rossen
Ik vond het wel een aardig stukje tekst.
Nederland is een eigenwijs land. Helaas pakt dat niet altijd goed uit. En wat mij betreft komt dat het meest pregnant tot uiting in de keuze, destijds, voor gele nummerplaten. Geel! Uit alle kleuren die je kunt kiezen.
Zwarte typo op een witte achtergrond? Ben je gek! Dat hebben de Duitsers, Letten, Noren, Oostenrijkers, Zwitsers, Zweden en nog een stuk of vijftien andere Europese landen al.
Nee, zwart op geel! Met als gevolg dat zelfs een spiksplinternieuwe Porsche Panamera er uitziet als een opgekalefaterde Zastava uit 1971.
Ergens, ooit, heeft iemand in een muf overheidskantoor besloten dat dit de kleuren zijn waarmee Nederlanders Europa in moeten. Wat zijn overwegingen zijn geweest, daar kunnen we alleen maar naar gissen. En als u mij toestaat, wil ik dat nu gaan doen.
Zijn naam is Henk. Ik gok Henk van der Veen. Of Van Woerkom.
Henk was een ambtenaar van CDA-huize en hield van kippen. En die kippen legden, geheel volgens de verwachting, geregeld eieren. Als Henk 's avonds terugkeerde naar zijn gerestaureerde boerderij in de polder, en even bij de kippen ging kijken, liet hij alle vragen en problemen van de afgelopen dag de revue passeren. De druk van 'zijn' directeur-generaal op het departement, de beleidsnota's, de mobiliteitsvraagstukken, ach, al die zware, taaie meuk die als een loodschort over zijn schouders hing. Een nieuwe kentekenplaat! Waar vielen ze hem eigenlijk mee lastig? Moest hij nou opeens gaan bepalen wat de kleurencombinatie moest worden? Had hij daar verstand van dan?
Het beste zou zijn om het vertrouwde blauw-wit te vervangen door de 'proven successful' kleuren van onze buurlanden, maar dat was zeker weer niet goed genoeg!
Henk keek nog eens naar zijn kippen. En naar de eieren, waarvan hij er morgen hopelijk één perfect gekookt op zijn ontbijttafel zou krijgen. Maar dat is het, dacht Henk opeens, een ei! Het... ei... van... nou, van Henk van der Veen. Of Van Woerkom.
Weet je wat ik doe als ik morgen op kantoor kom? Ik zeg gewoon: 'Een gele plaat met witte letters en cijfers. Kijken hoe ze reageren.'
De volgende dag was Henk al vroeg van de partij. Terwijl zijn collega's binnendruppelden, maakte Henk de overheadprojector gebruiksklaar.
'Zit iedereen?', zei Henk. 'Luister, ik presenteer u vandaag de nieuwe kleuren voor de kentekenplaten die vanaf medio volgend jaar op elke nieuwe, Nederlandse auto te zien zullen zijn.' Het licht van de overhead ging aan. Zijn collega's stonden oog in oog met een eigele plaat waarop eiwitte typo te zien was. Het is dat Henk erachteraan zei: 'Shoot!', anders was het zo gebleven. Maar gelukkig zei zijn directeur generaal: 'Geel en wit Henk? Je bent en blijft een kippenboer.'
E.J. van Rossen is even niet op kantoor en schaamt zich rot op de snelweg. PS: een Daihatsu Cuore met Duitse kentekenplaat. Wat een auto!
Bron: FD E.J. van Rossen