HDC Blogs

Aan de milde lockdown afgekondigd aan het einde van 2021 kwam gelukkig snel een eind en wij konden ons weer vrij bewegen. Voordat we aan de toerritten toe kwamen was er medio januari echter eerst een online training, of moeten we zeggen presentatie, van MRA. Dit staat voor MyRoute-App hetgeen de tool is geworden waarmee wij onze ritten maken gedurende het seizoen. Bij de online training, welke verzorgd werd door Hans van de Ven van MRA, waren zo'n 20 deelnemers aanwezig. Er is een hoop duidelijk geworden en zo'n training is zeker voor herhaling vatbaar.

In februari was er natuurlijk het traditionele clubdiner. De voorzitter schitterde hierbij door afwezigheid omdat zijn motor niet wilde starten na een tankbeurt vlak voor aankomst bij het restaurant. Het was in ieder geval weer een gezellige avond. De secretaris nam de honneurs waar en heeft de aanwezige leden nog even toegesproken.

De techniekdag in maart ging bijna niet door. De locatie die we gratis konden gebruiken werd op het laatste moment verhuurd. Gelukkig was er een alternatief dat wel helemaal in het zuiden van het land was, in Roosendaal. Het aantal deelnmers van de techniekdag was dan ook minder dan voorgaande jaren, maar we konden in ieder geval warm en droog sleutelen aan onze geliefde motor. De techniekdag konden we gratis houden door het actief meedenken van een van onze leden welke via zijn werk de ruimte ter beschikking kon stellen. 

Zoals gebruikelijk zijn er weer mooie ritten gereden in de diverse provincies. De routes zijn gemaakt door de routemakers die hier altijd veel tijd en energie in steken. Voor het maken van de routes zijn de taken nu verdeeld zodat niet 1 persoon hier mee bezig hoeft te zijn. De online MRA tool is een mooi platform om samen te werken. Daarom heeft de HDC een eigen account aangeschaft zodat aangeboden routes ook eenvoudig gecheckt en eventueel aangepast kunen worden. 

Het HDC treffen viel wat tegen met maar 5 deelnemers als gevolg van het slechte weer. Ook de leden die wel aanwezig waren hielden het na de lunch voor gezien. Dat kan wel eens een keer gebeuren. De herfstrit werd dit jaar ook op een andere locatie gehouden. Na 4 jaar gebivakkeerd te hebben aan de westzijde van de Eifel, is er een nieuwe locatie gevonden nabij het Westerwald. Ook bij het maken van de routes voor de herfstrit is eendrachtig samengewerkt door de routemakers.

Hoewel het landschap nogal verschilt met de Eifel zijn er toch mooie routes gereden. Het hoeft niet altijd snel te gaan en bochtig te zijn. Gewoon lekker rijden in een glooiend landschap met mooie vergezichten geeft ook veel voldoening. De ruim 20 deelnemers aan de herfstrit hebben zich in ieder geval prima vermaakt. Het hotel was ook prima verzorgt. 

Dit jaar hebben we weer een aantal nieuwe leden mogen begroeten waaronder ook een paar die in het bezit zijn van een NT1100. Ze hebben echter nog niet meegedaan aan een toerrit. Wellicht zien we er volgend jaar een paar verschijnen.

Helaas hebben dit jaar een aantal voorrijders van het eerste uur zich nauwelijks of helemaal niet laten zien. Dat is jammer, maar door gewijzigde (prive)omstandigheden ook onvermijdelijk. Gelukkig hebben we gedurende het seizoen weer een aantal leden "op kunnen leiden" als voorrijder. Bovendien zijn sommige hiervan ook routemaker. Zo snijdt het mes aan 2 kanten. Het belangrijkste is dat iedereen het naar zijn zin heeft, of je nu voorrijder bent of volger, het gaat erom dat je een gezellige dag hebt en weer veilig thuis komt. In beide zijn we dit jaar zeker geslaagd.

De foto's die tijdens onze ritten gemaakt worden, worden nu door onze eigen papperazzo in het online fotoalbum gezet. Niet plomp verloren, maar na een zorgvuldige selectie netjes in mapjes per rit en in de goede volgorde. Daar gaat veel tijd in zitten. Het resultaat van zijn inspanningen vind je hier: Link naar online fotoalbum

En voor je het weet is het seizoen alweer voorbij. De afsluitende Wijnmaandrit half oktober was de laatste rit van het seizoen. Net als vorig jaar is er na afloop genoten van een gezamenlijk diner. En voor wie er niet bij was..... Sonja was de gelukkige winnares van de competitie "Raad het aantal Clubkilometers". Met 43362 kilometers zat zij het dichtste bij het totaal aantal gereden kilometers dat we met z'n allen gereden hebben: 41514. De onzichtbare wisselbokaal blijft hiermee in de familie maar de prijs in de vorm van een aantal plakken chocolade zal inmiddels wel op zijn.

Inmiddels ligt het Deauco-overleg van 6 november alweer lang achter ons en is de agenda gemaakt. Binnenkort hebben we nog een belangrijke aankondiging.....dus houd het forum en de overige social media in de gaten. De oplettende forumbezoeker kan echter al zien wat er gewijzigd is....

We wensen iedereen heel fijne feestdagen en een heel goed 2023.

Dit jaar hebben we een ander startpunt dan voorheen. Nog steeds is de verzamelplaats Eindhoven maar nu bij hotel Parkzicht. Een enkele deelnemer heeft daar zelf een kamer geboekt. Andere zijn de dag ervoor reeds aangekomen maar sliepen in een ander hotel. Blijkbaar regelt dat soort dingen zich vanzelf.

De weerverwachting was niet best een week voor aanvang. Percentages van 90% kans op regen, en niet zo'n klein beetje ook.... Gelukkig gaat de zon schijnen als we weg rijden. Een enkel lid komt net op tijd aan omdat hij toevallig iets eerder van huis was vertrokken. Enkele andere deelnemers gaan richting het Westerwald met de auto. Ook dat is natuurlijk gewoon mogelijk.

De route gaat over de snelweg en is best wel lang. Na ruim een uur rijden volgt er een korte stop om de benen te strekken. Niet veel later gaat het verder en ruim na de middag stoppen we op de lunchlocatie. Gelukkig heeft bijna iedereen zijn lunchpakket mee. Laat in de middag komen we aan bij het hotel. De dames die met de auto gingen hebben de hotelier even geholpen met de lijst van deelnemers. De goede man was het overzicht enigzins kwijt.
Iedereen krijgt een kamer toegewezen....witte gebouw >> trapje op >> derde verdieping  ....of.... naar buiten >> trap op >> links het gangetje door >>...
Jo moet echter naar buiten >> pad volgen >> langs de Rododendrons >> voorbij de schuur >> linkerkant van het gebouw >>...... daar staat je pub-tentje. Kortom de sfeer zat er al gelijk goed in.

Na een verkwikkende douche kunnen we aan tafel voor een eenvoudige doch voedame maaltijd zoals Heer Bommel het zou zeggen. En 's avonds in de bar natuurlijk sterke verhalen vertellen.

De vrijdag is een vrije dag die een ieder zelf in kan vullen. Een van de routemakers (Dick) is zo vrij geweest om een mooie route langs Moezel en Rijn te maken. Het merendeel van de deelnemers kiest voor deze route. Een enkeling rijdt alleen of heeft zelf een route gemaakt. De grote groep splitst zich bij het helaas gesloten lunchpunt in tweeen. Onderweg wordt er nog ergens koffie gedronken en zo vliegt de dag om.
Een speciale plek langs de Rijn is de Loreley. Hier maakt de Rijn een scherpe bocht en staat er een sterke stroming. Voor wie het volksverhaal over de nimfen zelf wil lezen, verwijzen we even naar Wikipedia.

De rit van vrijdag is ruim 200 km lang waardoor een ieder weer tijdig in het hotel terug is voor het diner. Het was een prachtige route met vergezichten op het plateau waar we van de Moezel de doorsteek maken naar de Rijn. Motorrijden is meer dan alleen maar haarspeldbochten rijden of een hoog tempo. Neem de tijd en kijk om je heen. Minder vermoeiend en met aangenaam gezelschap heb je een prima dag.

Op zaterdag staat iedereen tijdig klaar voor de rondrit die we gezamelijk doen. Het weer is wat minder dan op de vrijdag en we houden het niet helemaal droog. De regen is echter ook niet van dien aard dat we helemaal weg spoelen. De meeste deelnemers hebben wel hun regenpak aan hetgeen natuurlijk heel verstandig is. Sommige zien er uit als een ANWB stel... Maakt niet uit, als je maar droog blijft.

De route naar de Biggesee is mooi en afwisselend. Her en der zou een onderhoudsbeurt aan het wegdek echter geen kwaad kunnen. Op sommige stukken is het een gestuiter van jewelste.... Bij de Biggesee zijn we al eens eerder geweest toen we nog naar het Sauerland gingen. Dat is ook al 5 jaar geleden overigens. Times flies when you are having fun...

Dat geldt ook voor het weekend want voor we het weten is het alweer zondag en dient de terugreis aangevangen te worden. Eerst natuurlijk nog even de groepfoto. Dit keer niet op een trap of bordes maar vanaf het terras gemaakt. Ook nu is het wat druilerig en lijkt het erop dat de sluizen open kunnen gaan. Gedurende de dag klaart het weer echter steeds verder op en het wordt zowaar nog behoorlijk warm.

De route naar het lunchpunt is iet wat aan de lange kant. Na overleg met de verschillende voorrijders wordt echter besloten om na het eerste stoppunt zelf als groep even te bepalen wat de beste optie is. Een enkele voorrijder had de route al aangepast en er 2 lussen uitgehaald. Andere voorrijders besluiten om de navi een kronkelroute te laten rijden. Beide groepen komen op tijd op het lunchpunt aan. Groep drie volgt de originele route, krijgt nog een bon wegens rijden waar dat niet mag met de motor, en helpt nog even een van de deelnemers uit het struikgewas.... Je maakt wat mee op zo'n rit.

Terwijl de meeste deelnemers op het eindpunt reeds naar huis zijn komt groep 3 als laatste nog binnen na de klok van 5 uur. Heelhuids, dat dan weer wel.... En hiermee eindigt de Herfstrit 2022.

Iedereen bedankt voor het meedoen en meedenken, de gezelligheid en het lachen. Uiteraard volgt er volgend jaar weer een Herfstrit. We kunnen niet wachten.

Proefrit met de NT 1100

De introductie van de nieuwe NT 1100 is een feit. De eerste machines zijn bij de verschillende dealers te bewonderen en bij een enkeling kan er al proefgereden worden. Maakt de nieuwe toermachine van Honda de verwachtingen waar? Tijd voor een proef op de som.

Na het invullen van de gebruikelijke formulieren wordt de machine voor mij gestart en kan de proefrit beginnen. Van het eerste geluid word ik al heel vrolijk. Er klinkt een heerlijk gegrom en uit de uitlaat komt een mooie roffel. Een kleine draai aan de gashendel verhoogt de stemming nog meer.

Tijd om te gaan rijden. Ik neem plaats op het harde zadel en kan makkelijk met mijn voeten bij de grond. Met 7 gereden kilometers op de teller verlaat ik het parkeerterrein bij Goedhart in Bodegraven. Waarschijnlijk heeft alleen de monteur een rondje gereden met de motor. Voorzichtig draai ik aan het gas. De weg is nat en door wegwerkzaamheden ook nog eens glad en voorzien van kiezels. Geen fijn begin met een hagelnieuwe machine. 

Even later rij ik langs de Rijn richting Woerden. Het is een 60 km. weg met enkele slingers. Ik doe geen gekke dingen maar draai wel stevig aan het gas. De motor reageert prima. In de lage versnellingen is hij wat bokkig. Dat kan nieuwigheid zijn, maar waarschijnlijker is, dat ik gewoon niet de goeie versnelling hebt geselecteerd. Het doet een beetje denken aan mijn Deauville toen ik die net had. Die had de zelfde kuren welke verdwenen toen de motor eenmaal goed ingelopen was. En zo'n zesde versnelling is natuurlijk wel fijn hoewel ik die pas op de snelweg in gebruik neem. De motor geeft een mooi geluid zonder dat het gaat overheersen maar is dus wel wat luidruchtiger dan de Deauville. Dijkbewoners hoeven zich echter geen zorgen te maken.

Aan de linkerkant van het stuur zit een enorme hoeveelheid knoppen. Als ik op het dashboard kijk dan zie ik dat het groot licht brandt. Ik schakel het uit. De knop voor het groot licht zit aan de bovenzijde van de knoppenwinkel. Iedere keer als ik koppel, dan schuif ik met mijn wijsvinger langs de knop en staat het groot licht weer aan. Vervelend, maar de hand iets verder naar het uiteinde van het stuur en het probleem is opgelost.