Het zit er weer op. Inmiddels is iedereen weer thuis of men heeft er nog een paar daagjes aan vastgeplakt in het Sauerland of in een hotel op de Veluwe. De eerste werkdag zit er voor de meesten ook weer op. Op het forum zijn er veel berichten geplaatst en zo te lezen heeft iedereen het reuze naar zijn zin gehad.
Aan de vooravond van de Hersftrit verzamelen enkele leden zich reeds op het startpunt in het hotel. Zij hebben geen zin om vroeg uit de veren te gaan en om een stuk te rijden naar het verzamelpunt. Henk, Robert en Marcel genieten van een gezamelijk maaltijd (Covid bestendig) en later schuift Maarten ook nog aan. Die heeft een route gekozen via Amersfoort en heeft dus al 3 uur rijden in de benen zitten. Er wordt nog genoten van een drankje en dan gaat een ieder naar zijn kamer want morgen is het weer vroeg dag.
De volgende ochtend zitten de heren ruim op tijd aan het ontbijt en wordt (stiekum) ook de lunch al klaar gemaakt. Even later worden de koffers gepakt en is het in de lobby van het hotel wachten op de rest. Verschillende leden hebben besloten om samen op te rijden en als eerste verschijnt de groep uit IJsselstein. Na de hartelijke begroetingen het bestellen van koffie en gebak is het een gezellig samenzijn. De voorzitter neemt het woord en heet iedereen van harte welkom. Omdat Frank feitelijk de gehele Herfstrit heeft georganiseerd, krijgt hij ook het woord om nog even een toelichting te geven op het eerste deel van de rit tot aan het lunchpunt. Later zal blijken dat niet iedereen hier op arriveert....
We gaan op weg. De route gaat over de snelweg en na ruim een uur rijden is er even een kleine pauze om de benen te strekken. Het is nog even opletten op een heel vreemde "rotonde" met de samenkomst van verschillende wegen op diverse niveaus. Gewoon de borden "Verviers" aanhouden heeft Frank gezegd en dan komt het goed. Aldus geschiedde.
Zo'n kilometer voor het lunchpunt staat de eerste motor echter al met pech. De bout waarmee het versnellingpedaal vastzit aan het blok van de Trophy is afgebroken. Marcel kan op zoek naar hulp en belt de ANWB voor ondersteuning. Terwijl er gewacht wordt, komen er twee motoren de parkeerplaatst oprijden, een Yamaha en een Harley met een ape-hanger stuur. Inmiddels heeft Marcel een Triumph dealer aan de telefoon en tegelijkertijd komt de dame van de Harley de hoek om. Juffrouw Janny knoopt een praatje aan met Tako die achtergebleven is ter ondersteuning. Als juffrouw Janny door heeft dat Marcel met de dealer belt, trekt ze bijna de telefoon uit zijn handen en begint een heel gesprek. Het koeterwaals (hetgeen de voertaal is in Luxemburg) is bijna niet te volgen maar het is duidelijk dat juffrouw Janny en de dealer (Moto Mich) elkaar kennen. Blijkt dat juffrouw Janny 10 jaar met de beste man heeft samengewerkt in Luxemburg. Wat een toeval ....en wat een geluk. Later komt de sleepdienst en wordt de Trophy naar Moto Mich afgevoerd. Volgens Juffrouw Janny is dit een prima dealer.
Bijna op het zelfde tijdstip kan Maurice die in een andere groep rijdt, zijn motor aan de kant zetten. Hij heeft de ST 1100 van Frank geleend en nadat er een grote stoomwolk onder de Pan vandaan kwam bleek dat er een koelleiding gesprongen was. De ANWB kan dit niet repareren en deze motor wordt afgesleept naar Nederland. Frank en Maurice besluiten terug te rijden naar Nederland om een reserve motor op te halen. Ze komen pas na 12:00 's avonds aan in het hotel. Dan staat er op de Pan van Frank ruim 900 km. Waarschijnlijk is dit een nieuw dagrecord.
De volgende dag zijn we alweer vroeg uit de veren. Het draaiboek stelt immers dat het ontbijt om 08:00 uur begint. Rond half tien vertrekt de eerste groep. De Pan van Saskia wordt nog even voorzien van een nieuwe accu want ook die had de geest gegeven. De snelle groep gaat een rit rijden van rond de 280 km. De minder snelle groep rijdt toch nog ruim 200 km. Ed en zijn vrouw besluiten om er een dagje Trier van te maken en bezoeken verschillende bezienswaardigheden. Onze instructeur voor de bergtraining was ook mooi op tijd dus om 9 uur zit de eerste groep op het terras en luistert aandachtig wat Herman allemaal te vertellen heeft. Zo rond de klok van half 11 wordt dan het fysieke deel van de training gestart. Marcel mag de Pan van Sjef lenen en rijdt naar de dealer welke 60 km. verderop zit. De motor is al klaar en kan opgehaald worden hetgeen Marcel en Sjef in de middag samen doen. Over de snelweg heen en "rustig" binnendoor terug. Toch een mooi ritje gedaan van ruim een uur. Inmiddels is dan uitvaller nummer drie bekend. Een remleiding van de motor van Henk heeft het begeven. Met deze motor is niet meer te rijden en ook hier is reparatie niet mogelijk. Het diner smaakt echter prima en na een gezellige avond gaat menigeen redelijk vroeg naar bed. Tenslotte is er morgen weer een rit.
Op zaterdag is er namelijk de gezamelijke rit. Groep 2 volgt echter nog de bergtraining. De overige groepen starten na elkaar en rijden een prachtige route. In deel twee voor de lunch rijden we door Frankrijk. Zijn we daar ook eens als club geweest. Sommige leden maken er een sport van om alleen maar daadwerkelijk door Frankrijk te rijden, dus zonder ergens de voeten aan de grond te zetten. We moeten nog eens navragen of dat nou ook gelukt is.... Halverwege deel twee na de lunch volgt de onvermijdelijk ijsco-stop. Dit keer bij een goede tent waar we allemaal buiten of binnen kunnen zitten. Menigeen bestelt dan ook een lekkere coupe met ijs waar van gesmult wordt. Dan gaat het weer verder. We passeren nog even de plek waar het vorig jaar voor een van de leden bijna heel erg mis ging. Gelukkig zit hij inmiddels weer op de motor en kan gewoon mee met de HDC Hersftrit.
Is er dan nog meer pech te melden? Helaas wel......een motor wordt, zoals Robert zelf zegt, gecontroleerd neergelegd. Niet echte pech dus, maar normaal ook niet de bedoeling. Maurice besluit zijn reserve motor (de Deauville) met een flinke draai op een schuin stuk lopend weg ook op zijn zij neer te leggen. Zelf gaat hij er op zijn gat naast zitten. Wat schade aan het kuipwerk is het gevolg. Maurice mankeert niets.....of eigenlijk wel maar dat is een heel ander verhaal....
De band van de motor van Edith is nog even voorzien van een prop nadat er een nietje uitgehaald was. Op zondagmorgen start de motor van Frank niet als gevolg van een storing in het HISS systeem. Loskopppelen van de accu doet wonderen. De HISS reset zichzelf en de Pan start direct. Al met al een weekend met hindernissen welke misschien voorkomen hadden kunnen worden als we in het reguliere seizoen iets meer hadden kunnen rijden. Sommige leden hadden maar 800 km. gereden voorafgaand aan de Herfstrit.
Gelukkig zijn er ook positieve zaken. Iedereen die de bergtraining heeft gevolgd heeft er iets van opgestoken. De een iets meer dan de ander omdat de een nu eenmaal minder ervaren is dan die ander. Het toepassen van de theorie na het volgen van de bergtraining is echter nog geheel andere koek. Het valt voor sommige niet mee om het geleerde ook daadwerkelijk in de praktijk te brengen. Dat is echter helemaal niet erg. Je wordt nu eenmaal geen expert in 1 dag. Blijven oefenen is het devies. Practice makes Perfect zoals de Engelsen zeggen. Dat geldt zeker voor het rijden op een motor. Aanvullend zou er in Nederland natuurlijk nog een VRO training gevolgd kunnen worden. Misschien een idee voor volgend seizoen.....
Zaterdagavond voor het diner neemt de voorzitter nog even het woord. Het was een prima weekend ondanks de verschillende vormen van pech. Iedereen heeft het naar zijn zin en er zijn, met dank aan Frank voor het samenstellen, prachtige routes gereden. Als dank krijgt hij een kleine attentie. De locatie waar we zitten is een perfecte uitvalsbasis gebleken de afgelopen drie jaar voor een fijn weekend rijden. De hele Eifel is beschikbaar, Luxenburg ligt om de hoek en heeft prachtige wegen. Zelfs Frankrijk is dichtbij. Er is geen reden om na drie jaar Wasserliesch te verhuizen naar elders. Na een eenvoudige stemming wordt dan ook besloten om hier volgend jaar weer terug te keren.
Op zondagochtend nemen we afscheid nadat nog eerst even een groepsfoto wordt gemaakt (bijna Covid-proof.....). Een groep leden gaat nog naar het Sauerland. De rest gaat richting het startpunt in Eindhoven en daarna naar huis. Ook nu is het weer een prachtige route met enkele uitdagende hairpins. Gelukkig gaat alles goed en komt iedereen keurig op tijd aan. Marcel heeft nog voor zichzelf een route in elkaar geflanst van zo'n 1842 kilometer. Die is dus nog wel even bezig....
Tot volgend jaar allemaal. We hebben er nu al zin in!
