Zaterdag
Het was een lange en wat vermoeiende dag. Dat lag voornamelijk aan het laat naar bed gaan vanwege het schrijven van de vorige blog. Ruim na 01:00 uur ging het licht uit. Als je dan ook nog wat slechter slaapt en je gewoon om 07:00 uur klaar wakker bent, .... dan weet je dat het een lange dag gaat worden.
Na een verkwikkende douche voel ik me al wat beter. De routes zijn gisteren in de XT gezet. Eerste stap is nu het ontbijt. Beneden aangekomen zitten er al flink wat leden aan de tafel. Bij het buffet is het een gezellig heen en weer geschuifel van de rest om te kijken wat het ontbijt te bieden heeft. Met het ontbijt is niks mis, er staat zelfs een lekkere bak met allerlei zacht fruit. Heerlijk. We nemen met z'n allen rustig de tijd. We hoeven immers pas om 10 uur te gaan rijden.
Sonja neemt even van de gelegenheid gebruik om aan te geven wie er in welke groep zit en welke route men moet gaan rijden. Er zijn 4 groepen en 2 routes. Twee groepen rijden linksom, de andere twee rijden rechtsom. Dat is weer eens wat anders en het voorkomt dat je uiteindelijk als een lange sliert door het landschap slingert. Ook is er nog even aandacht voor "Hoe te rijden in een groep?" speciaal voor de leden die dat nog niet eerder hebben meegemaakt. Prima gedaan Sonja!
Het klokje tikt toch sneller dan je denk en al snel staan we allemaal buiten bij de motoren. Een van de leden wijst een ander erop dat de achterband van de Deauville wel erg zacht is. Bij controle blijkt dat dit slechts 1.9 bar is. Gelukkig brengt een elektrisch pompje uitkomst en worden zowel achterband als voorband op de juiste spanning gebracht. Groep 1 is dan al onderweg.
In Raalte bezoeken we het American Motorcycle Museum. Een grote schuur met een extra verdieping vol met, voor de een "oude meuk" en voor de ander vol met historie en een mooi tijdsbeeld. Het is maar hoe je er naar kijkt. Feit is dat zonder deze pioneers wij niet van onze hobby zouden kunnen genieten. In het aanpalende restaurant gebruiken we de lunch waar de karnemelk geen karnemelk lijkt te zijn maar het uiteindelijk toch is (als je het pak maar goed schudt).
De temperatuur is inmiddels een paar graden gestegen als we onze weg vervolgen. Mijn XT heeft wat last van kuren. Niet met de routes, maar met de voeding. Gelukkig heb ik van Sonja een laadkabeltje geleend dat ik op de USB-uitgang op de motor kan aansluiten. Gedurende de dag ondervind ik verder geen problemen meer. Bij de wegafsluiting nemen we even een D-tour omdat we al gehoord hebben dat we er toch niet door kunnen en mogen. We stoppen nog even voor een kleine pauze en het nuttigen van een ijsje, en van ijs krijg je dan weer dorst, dus ik drink ook nog maar wat.
Dan is het tijd om het laatste stuk naar het hotel te rijden, waar de barbecue op ons wacht. Wel jammer dat we zelf moeten "koken" maar het smaakt er niet minder door. Na het eten gaan we richting bar waar nog enkele consumpties worden genoten. De Irish koffie smaakt prima en je slaapt er natuurlijk lekker op. Zelf ga ik redelijk vroeg naar mijn kamer. Ik moet nog wat slaap inhalen....
Zondag
Ik ben op tijd uit de veren. De biologisch klok doet ook op de dagen dat ik vrij ben gewoon zijn werk. Ik hoef daar geen wekker voor te zetten. Bij het ontbijt gaan de drie bruine boterhammen er in als gesneden koek. Sonja deelt de groepen in en deelt ook mede dat de groepsfoto om 5 voor 10 gemaakt gaat worden.
Ik vertrek als voorrijder van groep drie. De XT heeft nu andere kuren want het scherm laat een rechte lijn zien naar een punt ergens ten noordoosten van Ruinen. Het laden van de track is op de normale manier gedaan. In het toestel is het omgezet naar een route, hetgeen normaliter geen problemen geeft. Ik stop langs de kant en probeer het nogmaals. Geen resultaat. Gelukkig zit ook mijn telefoon op het stuur. Na het starten van MRA kan ik de route gewoon rijden.
Onderweg bedenk ik dat ik ook de track op de XT gewoon kan starten. Dan krijg je geen aanwijzingen maar je hebt in ieder geval een route voor je neus. Zo gezegd, zo gedaan. Ik rij nu dus met 2 schermen en gelukkig geven ze allebei hetzelfde aan.
Wij rijden de route naar Borger en het hunebedmuseum linksom. Voor het zo ver is moeten we eerst nog over drie stroken met kasseien. Jolanda had er tijdens het ontbijt al voor gewaarschuwd. Strook 1 is nog redelijk glad maar bij strook 2 zitten er redelijk wat kuilen en andere oneffenheden in het wegdek. Staande op de stepjes neemt de Tiger beide stroken probleemloos. De eerder gevolgde off-road training komt nu goed van pas. Strook 3 heb ik op slinkse wijze vermeden, door het missen van de juiste afslag. Niet verwonderlijk als je geen route-aanwijzingen op je helm te horen krijgt... Het is in ieder geval een prachtige route. Dat geldt trouwens ook voor het tweede deel. Jolanda is wellicht een carrière als routemaker misgelopen.
Na een bezoek aan het museum genieten we van een lekkere lunch. Sommige hebben een broodje "Rendierjager"..... Het is alleen de vraag of er nu een rendier op het broodje ligt of de jager zelf. Het schijnt wel goed te smaken, maar dat doet mijn "Trechterbeker" ook (Broodje brie met walnoot en honing). Na de lunch gaat het weer verder richting het TT circuit van Assen. Bijna alle groepjes hebben daar bij de ingang een groepsfoto gemaakt. Wij dus ook, al had dat wel wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk is het gelukt.
Helaas zijn de XT en de telefoon het opeens met elkaar oneens waardoor ik een stuk van het oude TT-circuit mis. Persoonlijk vind ik dat niet zo erg, de alternatieve route is ook mooi en brengt ons redelijk op tijd weer terug bij het hotel. Verschillende deelnemers gaan nu richting huis en er wordt op hartelijke wijze afscheid van elkaar genomen. Een ander deel geniet nog van een gezamenlijk diner in een restaurant en blijft nog een nachtje extra slapen. 's Avonds wordt nog een verwoede strijd geleverd op het poolbiljart. Gelukkig is het laken heel gebleven.
Het was een prachtig weekend. Niet alleen met het weer, maar ook om de manier waarop deze groep mensen met elkaar omgaat. Er gaan al stemmen op om deze "voorjaarsklassieker" volgend jaar ook op de agenda te zetten. We gaan het beleven.....
Welterusten.
Marcel.
